20Temmuz 1969. Tam 40 yıl önce. ABD, dünyanın uydusu aya ilk insanı indirdi.
Aya ilk insan ayak bastığında daha 2 yaşımda daha değildim. Çocukluk yıllarımda ulaşılan bu teknik başarının çok büyük bir büyük olay olduğunu düşünüyordum.
Zaman içinde; aya ilk ve son ayak basan astronotun mezun olduğu üniversiteden mezun olduğumda bu hayranlığım hala sürüyordu.
Ne var ki, bu konuda artık daha bütüncül bir bakış açısına sahibim.
…
İnsan denen varlık münferit ve teknik olarak çok büyük başarılara ulaşmıştır. Bu bir gerçek.
Ancak; dünyada hakim genel sistemler bu münferit ve teknik başarıların ulaştığı mükemmellikten çok ama çok uzak. Eğitim, sağlık, iş hayatı, ulaşım ve aslında aklınıza gelebilecek tüm sistemler trajik düzeyde yanlışlarla dolu.
Başka bir deyişle, detayda ve salt teknik konularda münferit üstün başarıları gözlemliyor ve örneğin 3G adı verilen cep telefonu teknolojilerini kullanırken, insanlığı derinden etkileyen ana konularda ise ilkel diye tarif edilebilecek bir yaşam konforu seviyesinde yaşıyoruz.
Bu bakış açısıyla; artık insanın aya inmesi benim için çok da önemli bir olay değil.
Ne yazık ki, insanlığın 1960′lı yıllarda aya ilk ayak basan olmak için sahip olduğu hırsı ve azmi, aya ayak basılmasından 40 yıl sonra bile, insanlığın ihtiyacı olan temel sistemleri kurma konusunda görmüyoruz.
Çok büyük bir tezat.
İnsanlık teknolojiyi araç olarak görmedikçe ve -uzun yıllardır yaptığı gibi- insanlığın temel konularına odaklanmadıkça bu dünyadaki tekamül süresi de çok uzayacaktır.
Kayıtlar
